Filmowy portret Janusza Głowackiego, pisarza, dramaturga, scenarzysty. Nikt dziś nie kwestionuje opinii, że „Rejs” według scenariusza Janusza Głowackiego i Marka Piwowskiego należy do najważniejszych polskich filmów. Do kanonu polskich filmów weszły także zrealizowane na podstawie scenariuszy Głowackiego „Polowanie na muchy” w reżyserii Andrzeja Wajdy i „Trzeba zabić tę miłość” w reżyserii Janusza Morgensterna. „The Guardian” i „The Times” przyznały „Kopciuchowi” palmę najlepszej sztuki 1982 roku. „Antygona w Nowym Jorku” uznana została przez tygodnik „Time” za jeden z 10 najlepszych tekstów dramatycznych w 1993 roku i przetłumaczona na 20 języków, zaś sztuka „Home Section” znalazła się w antologii najlepszych amerykańskich dramatów lat 1995-96. Czy więc Janusz Głowacki z artysty polskiego stał się artystą amerykańskim? Świadczyć o tym mogą liczne nagrody (m.in.: nagroda Guggenheima, National Endowment for the Arts, American Theatre Critics Association Award, Hollywood Drama Logue Critics’ Award, Drama League of New York Playwriting Award, Joseph Kesserling Award, Nagroda Fundacji Jurzykowskiego, Premio Moliere, Le Baladin, Tony Cox Award). Sztuki Głowackiego wystawiane były na wielu europejskich scenach: „Kopciuch” miał premierę w Royal Court Theatre w Londynie, a grały go potem teatry od Nowego Jorku, Los Angeles, Las Vegas, Toronto, Sydney po Buenos Aires, Seul i Tajpej, zaś w Europie: Bonn, Praga, Warszawa, Marsylia, Moskwa, Petersburg, Kijów. Podobnie jest z „Fortynbras się upił” wystawianym w Londynie, Los Angeles, Nowym Jorku, Sarajewie, Moskwie, Krakowie. „Polowanie na karaluchy” reżyserowane było przez Arthura Penna („Bonnie i Clyde”, „Mały wielki człowiek”) w Manhattan Theatre Club, z laureatką dwóch Oscarów Dianne Wiest i Ronem Silverem. Sztuka została następnie wystawiona w Mark Taper Forum (Swoosie Kurtz, Malcolm McDowell w głównych rolach), Alley Theatre in Houston, Wisdom Bridge Theatre, Chicago, Oregon Shakespeare Festival in Ashland i w ponad 50 teatrach amerykańskich i wielu europejskich (w przedstawieniu francuskim główną rolę grał Jean Louis Trintignant), przynosząc Głowackiemu wiele nagród, m. in. National Endowment for the Arts, nagrodę Guggenheima, nagrodę Stowarzyszenia Amerykańskich Krytyków Teatralnych w USA, i Hollywood Drama - Logue Critics Award. Film opowiada o tym jak z enfant terrible Krakowskiego Przedmieścia w Warszawie Głowacki stał się najwybitniejszym współczesnym dramaturgiem.
Depresja mon amour / Depression mon amour – 52', 2008, dir. Rafał Mierzejewski
A film portrait of writer and playwright Janusz Głowacki. ‘The Cruise’, with script by Głowacki and the director Marek Piwowski, enjoys a cult following with Polish film buffs. Wajda’s ‘Hunting Flies’ and Morgenstern’s ‘To Kill that Love’, both with scripts by Głowacki, belong to major achievements of Polish cinema
Głowacki’s drama ‘Cinders’ was named the ‘Best Play of 1982’ by The Guardian and The Times. ‘Antigone in New York’ was included by Time magazine among the 10 Best Plays of 1993, and has been translated into 20 languages. ‘Home Section’ was included in an anthology of American drama of 1995-96. Is Głowacki therefore more of an American than Polish writer? This is a conclusion that can be derived from the list of his honours which includes the Guggenheim Prize, the award of the National Endowment for the Arts, the American Theatre Critics Association Award, the Hollywood Drama Logue Critic's Award, the Drama League of New York Playwriting Award, the Joseph Kesserling Award, the Jurzykowski Foundation Award and the Tony Cox Award. But Głowacki’s plays have been staged worldwide. ‘Cinders’ had its world premiere at the Royal Court Theatre in London and was subsequently staged in New York, Los Angeles, Las Vegas, Toronto, Sydney, Buenos Aires, Seoul, Taipei, Bonn, Prague, Warsaw, Marseilles, Moscow, Petersburg and Kiev. ‘Fortinbras Gets Drunk’ has been produced in London, New York, Los Angeles, Sarajevo, Moscow and Kraków. ‘Hunting Cockroaches’ has been directed at the Manhattan Theatre Club by Arthur Penn (of ‘Bonnie and Clyde’ fame), with Oscar-winning actress Dianne Wiest on the cast, and then staged at the Alley Theatre in Houston, the Wisdom Bridge Theatre in Chicago, at the Oregon Shakespeare Festival in Ashland and over 50 other American theatres and many in Europe.
The film charts Głowacki’s transition from an enfant terrible of Warsaw’s literary circles to one of the most important contemporary playwrights.