Film o historii Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" przedstawia zaplatające się cztery wątki, oddające rolę i charakter festiwalu, jego atmosferę. Pierwszy z tych wątków to opowieści zagranicznych uczestników i gości "Warszawskiej Jesieni"; spojrzenie niejako z zewnątrz na festiwal i na wpływ, jaki wywierał na ludzi z Europy Wschodniej i Zachodniej. Wśród nich jest Węgier od lat mieszkający w Polsce, wybitny pianista, kompozytor i pedagog Szabolcs Esztenyi. Po rewolucji węgierskiej 1956 r. miał problemy z dalszym studiowaniem w Budapeszcie i wybrał Polskę jako nową ojczyznę. O festiwalu mówią także: Anglicy - Adrian Thomas i John Tilbury, Niemcy - Martina Homma i Reinhardt Oelschlagel, Czech - Martin Smolka i Słowaczka - Nadia Hreckova, polski Słowak - Roman Berger, Litwini - Ruta Gostautiene, Osvaldas Balakauskas, Bronius Kutavicius i były prezydent Litwy muzykolog - Vytautas Landsbergis. Wątek drugi to obraz festiwalu zapamiętany przez jego polskich obserwatorów, a wśród nich przez przysłowiowego Jana Kowalskiego, od wielu lat słuchacza większości koncertów festiwalowych. O historii festiwalu mówią też znani krytycy muzyczni i muzykolodzy - Krzysztof Droba, Andrzej Chłopecki, Grzegorz Michalski. Ich opowieści są pełne anegdot i osobistych wspomnień z najciekawszych wydarzeń festiwalowych. Wątek trzeci to historia festiwalu opowiedziana poprzez filmowe materiały archiwalne. Komentarz przeplata się z fragmentami zarejestrowanych wówczas wypowiedzi muzykologów i kompozytorów: Jerzego Waldorffa, Stefana Jarocińskiego, Józefa Patkowskiego, Witolda Lutosławskiego, Stefana Kisielewskiego. Do tego wątku należą również wspomnienia bohaterów wielu ówczesnych koncertów: Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara, a także członków Komisji Programowej festiwalu w różnych okresach - Rafała Augustyna, Olgierda Pisarenko, Adama Walacińskiego, Krzysztofa Baculewskiego, Tadeusza Wieleckiego. Wreszcie czwarty ważny wątek, to tło polityczne „Warszawskiej Jesieni” - skrótowo zarysowane i co pewien czas przypominające nam o realiach i warunkach, w jakich organizowany był festiwal. Składają się się nań materiały archiwalne kluczowych wydarzeń historycznych: rok 1956, 1968, 1970, 1981-2, 1989. W filmie o takiej tematyce nie zabrakło, piątego tematu - muzyki: najciekawszych współczesnych utworów najwybitniejszych twórców z całego świata, ale przede wszystkim z Polski. Muzyka ta stanowi tło tej barwnej opowieści.
Mam to zagrać Maestro. 50 lat Warszawskiej Jesieni / I Have to Play This, Maestro. 50 Years of the Warsaw Autumn Festival – 56', 2007, dir. Wiktor Skrzynecki
A film about the ‘Warsaw Autumn, International Festival of Contemporary Music, which has been held annually since 1956 (with the exceptiion of 1957 and 1982). The first strand of the film are observations by its foreign guests about the role of the event on the world music scene and its impact on East-West contacts. They include Szabolcs Esztenyi (the Hungarian-born pianist and composer who settled in Poland after the Hungarian revolution of 1956), Adrian Thomas and John Tilbury from Britain, Martina Homma and Reinhardt Oelschlagel from Germany, Martin Smolka from the Czech Republic, Nadia Hreckova from Slovakia, the Polish-born Slovak composer Roman Berger, and Lithuanians - Ruta Gostautiene, Osvaldas Balakauskas, Bronius Kutavicius and former president and musicologist Vytautas Landsbergis. The film also looks at the festival through the eyes of its Polish observers, critics and musicologists Krzysztof Droba, Andrzej Chłopecki and Grzegorz Michalski, as well as music fans. The third strand of the film is a recap of the history of the ‘Warsaw Autumn’, in which archival footage is interspersed with comments and reminiscences by musicologists and composers Jerzy Waldorff, Stefan Jarociński, Józef Patkowski, Witold Lutosławski, Stefan Kisielewski, Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki and Wojciech Kilar, as well as members of the Festival’s Repertoire Commission - Rafał Augustyn, Olgierd Pisarenko, Adam Walaciński, Krzysztof Baculewski and Tadeusz Wielecki. The fourth, and last, strand of the documentary is the political context of the event, with film footage relating to the events of 1956, 1968, 1970, 1981-2 and 1989. There is also of course music – excerpts of works by some of the most prominent Polish and foreign composers.